Kentleşmede Komşuluk İlişkileri
Komşuluk ilişkileri kentleşme ile birlikte gittikçe azalmıştır bunu en belirgin sebepleri şunlardır; eskiden köy yerlerinde bakkal, market gibi imkanlar oldukça azdı bu yüzden insanlar bir şeyleri komşularından istiyorlardı veya gidecek yer seçenekleri olmadığı için birbirlerine gidiyorlardı ve komşuluk ilişkileri güncel olarak aktif oluyordu günümüzde ise artan market bakkal hatta online marketler var bu yüzden insanlar komşusuna gitme ihtiyacı duymuyorlar ve artan iş yoğunluğu kadınların çalışma hayatında yer alması, gidebilecekleri(sosyalleşebilecekleri) yerlerin artmasıyla birlikte komşuluk ilişkileri de bitmeye başlamıştır aslında nostalji yaptığımızda aklımıza şu cümle gelir (ev alma komşu al) aslında bir yerde eskiye dönemeyeceğimizi kabullenip geçmişi sadece nostalji olarak görmeliyiz.
Komşuluk ilişkileriniz azalmasına sebep olan faktörler:
Kentleşme ve göç = farklı kültürlerin bir arada yaşaması = Eski zamanlarda örneğin; Denizli’de yaşıyorsan herkes Denizlili olurdu fakat kentleşmeyle birlikte bu durum oldukça değişti kimi doğulu kimi Egeli kimisi de iç Anadolu da doğup büyümüş sonradan Denizli’ye taşınmış bu yüzde kültürel çatışmalara fikir ayrılıklarına da sebebiyet vermektedir.
Apartman yaşamı = özel hayatın korunması, mesafeli ilişkiler=Köyleri bilir misin bilmiyorum ama köylerde zil bile yoktur bunun yerine ev sahipleri geleni anlamak için çan takarlardı .
Teknoloji ve sosyal medya =yüz yüze iletişimin azalması, “dijital komşuluk” (WhatsApp grupları)
Dijital çağ ile birlikte insanlar hazırlanıp yürümektense iki tuş uzağında olan seçeneği kullanmak daha kolayına geliyor .
Yoğun iş temposu = komşulara zaman ayıramama= Günlük hayatındaki koşuşturmacadan sonra insanlar artık kendine zaman ayırmak istiyor zaten akşama kadar 50 tane insan gördüm deyip yalnız kalmayı tercih ediyor.
Komşuluk ilişkileri bir başka açıdan ise metropolleşmeyle birlikte bitmeye başladı metropol insanı tek tipleştirdi tahammülsüz bir hale getirdi metropol insanı hesapçıdır yalnızlık ve yabancılaşma yaşar gayri şahsilik vardır metropol insanı ihtiyatlıdır güvenmekten çok korumacıdır tepkilerini kalbiyle değil aklıyla verir ,duygusal olarak kayıtsızlık vardır dünyadan bıkmışlık vardır soğukkanlıdır , metropol insanı duyarsızdır ikincil ilişkilere sahiptir duygulardan çok mantığına göre hareket eder bunun en büyük etkeni ise çok fazla uyarıcıya maruz kalmasıdır bundan dolayı komşuluk ilişkileri kurmaları da güçleşmektedir .
Sabiha Naz Gümüş
Dumlupınar Üniversitesi Sosyoloji Bölümü
2. Sınıf Temsilcisi
Sosyoloji Departmanı Blog Yazarları Yöneticisi
